Ik heb mij later inspireren door een speelgoed balletje "Switch Pitch". Mijn idee bestaat uit een soort plateau's die verticaal, diagonaal of horizontaal staan met daarop aan 1 (goeie) zijde vegetatie. Ik heb mij hierin laten inspireren door Patrick Blanc en zijn "vertical walls". De plateau's bewegen door een mechanisme dat werkt als volgt: door contact/wrijving met water (force) wordt er een mechanisme op gang gezet. Het transformeren van deze plateau’s vind dus plaats tijdens het overstromen (1 keer per jaar?). De plateau's veranderen dus elk jaar van positie zodra er een overstroming plaats vind en blijven vervolgens voor langere periode in deze posities staan. Totdat er weer een overstroming plaats vind. Verschil tussen plateau's in stand valt af te dwingen met verschil in grote van b.v. het "wielmechanisme" (sneller, langzamer). Het landschap veranderd spontaan door het water als force en de beleving van de plateau's varieerd wellicht afhankelijk van de stand van het plateau. Diagonaal --> sculptuur... verticaal --> afbakening of vogelbroeinest.. horizontaal --> tuin, kade... etc...
Ik dacht er ook aan om een crematorium aan het "Switch Pitch" concept te verbinden. Waarbij het as opgaat in de rivier als de plateau in contact komt te staan met het water. Als nabestaande zie je dan voor langere periode een horizontaal plateau met vegetatie, wat je eraan herrinert dat je geliefde is meegenomen door de rivier in die periode.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten